H Ροζίτα Σώκου είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος και μεταφράστρια. Έχει μεταφράσει πολλά έργα επιστημονικής φαντασίας.

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 9 Σεπτεμβρίου 19231 . Γονείς της ήταν ο δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και εκδότης Γεώργιος Σώκος από το Αιτωλικό και η Τιτίκα Μιχαηλίδου από τη Σμύρνη.

Το 1937, με το θάνατο του πατέρα της, έφηβη ακόμα, άρχισε να εργάζεται ως μεταφράστρια και καθηγήτρια ξένων γλωσσών. Στη διάρκεια της κατοχής φοίτησε στη θεατρική σχολή του Βασίλη Ρώτα, με καθηγητές τον γλύπτη Απάρτη, τη θεατρολόγο Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, τον Γιαννούλη Σαραντίδη, τον ενδυματολόγο Αντωνάκη Φωκά, τον Τσαρούχη, με τον οποίο είχαν στενή σχέση, και τον ίδιο τον Ρώτα. Στους συμμαθητές της συμπεριλαμβάνονταν οι Ιάνης Ξενάκης, Μίνως Αργυράκης και Μίνως Βολανάκης. Με την απελευθέρωση πήγε στην Αγγλία όπου παρακολούθησε ένα θερινό κύκλο μαθημάτων στο πανεπιστήμιο Lady Margaret Hall της Οξφόρδης, με θέμα τη λογοτεχνία του 20ού αιώνα. Το 1957 παντρεύτηκε τον Ιταλό δημοσιογράφο Μάνλιο Μαραντέι και ένα χρόνο μετά απέκτησαν την κόρη τους, Ιρένε.

Άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την κινηματογραφική κριτική το 1946, γράφοντας στο περιοδικό Χόλλυγουντ, στην εφημερίδα Οι καιροί (1948-1950), στην Ανεξαρτησία (1949), στη Βραδυνή (1949-1955), στην Καθημερινή (1953 - 1987), στην Athens News (1952-1980), στα Επίκαιρα (1967), στη Μεσημβρινή (1961-1965), στην Ακρόπολη (1969-2005), στο περιοδικό Εκλογή (1955-1961), όπου δημοσιεύθηκαν πολλά διηγήματα εφ που επέλεγε και μετέφραζε η ίδια, στην Απογευματινή (1970-2005) και αλλού.

Συνεργάστηκε με την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, γράφοντας τα κείμενα που συνόδευαν τις κυριακάτικες προβολές της.

Μετά το πραξικόπημα του 1967 η Ροζίτα Σώκου ήταν ένα από τα δύο στελέχη της εφημερίδας που αρνήθηκαν να υπογράψουν τη συλλογική μήνυση κατά της Βλάχου, η οποία είχε αποφασίσει να κλείσει την εφημερίδα και να φύγει στο εξωτερικό. Για την πράξη της αυτή πέρασε από πειθαρχικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ και απειλήθηκε με διαγραφή από την Ένωση.

Από το 1974 ασχολήθηκε και με το θέατρο, κάνοντας μεταφράσεις και διασκευές που ανέβηκαν σε σκηνές των Αθηνών.

Στο ευρύ κοινό όμως έγινε γνωστή με την εκπομπή «Να η Ευκαιρία» (1977-1983), αποτελώντας μόνιμο μέλος της κριτικής της επιτροπής.

Μεταφράσεις

Έχει μεταφράσει διηγήματα και μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας, κόμικς (Κόρτο Μαλτέζε, Φλας Γκόρντον κ.ά.) όπως επίσης Χάξλεϊ και Μπέργκμαν.

Το 1961 έκανε την επιλογή και μετάφραση των διηγημάτων που συμπεριλήφθηκαν στην ιστορική ανθολογία εφ των εκδόσεων Γαλαξίας με τίτλο Επιστημονική Φαντασία, τα καλύτερα διηγήματα του κόσμου, ενώ επίσης ξεχώρισε η μετάφραση της Κυβεριάδας (1979), όπου παρά τις εγγενείς δυσκολίες του πρωτότυπου κειμένου μπόρεσε να αποδώσει το ύφος και την ατμόσφαιρά του. Η Σώκου μετάφρασε τον Λεμ από τα αγγλικά.

Πιο συγκεκριμένα, η Σώκου μετέφρασε τα ακόλουθα εφ βιβλία:

• Mary Shelley, Φρανκενστάιν
• Stanislaw Lem, Κυβεριάδα Κάκτος, 1979)
• Robert Heinlein, Το διπλό αστέρι (Πάπυρος Press, 1972)
• Stanislaw Lem, Σολάρις (Καστανιώτης, χρονολογία;)
• Isaac Asimov, Εγώ το ρομπότ (Γαλαξίας, χρονολογία;)
• Ανθολογία Φανταστικά Διηγήματα (Γαλαξίας, 1961). Επανεκδόθηκε αργότερα με τίτλο Επιστημονική Φαντασία, τα καλύτερα διηγήματα του κόσμου (Γαλαξίας-Ερμείας, 1978) ενώ ακολούθησε και μια φωτογραφική ανατύπωση από τον Κάκτο, χωρίς να αναφέρεται το όνομά της.

Η ίδια έχει γράψει ένα τουλάχιστον διήγημα επιστημονικής φαντασίας, που δημοσιεύθηκε στο τεύχος 183 (19.6.1960) της Εκλογής. Ήταν «Το εγκεφαλόποδο», που είχε γραφεί πρώτα στα ιταλικά (πρωτ. τίτλος «L' encefalopodo») από την ίδια και το σύζυγό της Manlio Maradei και είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό Italia Domani. Περιέγραφε την εισβολή από το διάστημα ενός ξένου νου, που καταβρόχθιζε κάθε γήινο με τον οποίο ερχόταν σε επαφή. Σε αυτόν, αντιστάθηκε μόνο ένα μωρό. Η έμπνευση είχε προέλθει από την κόρη του ζεύγους: μπροστά στην αγωνία ενός μωρού να πιει το γάλα του, τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί2 .

Έχει τιμηθεί από τη γαλλική κυβέρνηση με το παράσημο του Ιππότη του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών για τις υπηρεσίες της στον κινηματογράφο (1986) και από το Ίδρυμα Μπότση (1988) για την προσφορά της στη δημοσιογραφία.